Waarom zeg ik
soms 'je' als ik 'ik' bedoel?
Ik hoor het vaak zeggen:
"Je vindt het niet prettig….".
" Dit moet je overkomen."
Het zijn uitspraken die wat hun vorm betreft buiten henzelf liggen, maar
eigenlijk wordt bedoeld dat de persoon die zelf spreekt zichzelf bedoelt.
Op deze manier neem je afstand van wat je zegt. Je doet net alsof je geen
eigenaar bent van wat je zegt, of je er niet helemaal achter staat. Het
wordt meestal wel gewoon gevonden en geaccepteerd, maar komt het helder
over?
Herken je deze uitspraken?
o Bewoner van een huis zonder voortuin: 'Sommige mensen kijken dwars door
je hele huis.'
o Journalist: 'Er komt een heel nieuwe beweging in de sport opgang tegen
geweld en dat zie je gelukkig bij heel veel sportclubs.'
o Albert Einstein: 'Een opleiding is wat je overhoudt als je alles vergeet
van wat je op school geleerd hebt.'
o Youp van 't Hek: 'Als je verliefd bent, koop je lekkere dingen.'
o Vluchteling: 'Het is moeilijk om jezelf te zijn als je je niet welkom
voelt.'
Hoe zou het zijn als deze uitspraken in de 'ik'
vorm uitgesproken zouden worden?
o Bewoner van een huis zonder voortuin: 'Sommige mensen kijken dwars door
mijn hele huis.'
o Journalist: 'Er komt een heel nieuwe beweging in de sport opgang tegen
geweld en dat zie ik gelukkig bij heel veel sportclubs.'
o Albert Einstein: 'Mijn opleiding is wat ik overhield als ik alles vergeten
was van wat ik op school geleerd had.'
o Youp van 't Hek: 'Als ik verliefd ben, koop ik lekkere dingen.'
o Vluchteling: 'Ik vind het moeilijk om mezelf te zijn als ik me niet
welkom voel.'
Wat voor verschil voel je tussen deze twee vormen?
Waarom gebruiken mensen vaak de 'je' vorm in plaats van de ik-vorm? Zijn
ze bang voor het oordeel van diegenen waarmee ze spreken?
Wat beweegt hen om wat ze zelf vinden, voelen, beleven, niet helemaal
voor hun rekening te nemen?
Ben ik extra kwetsbaar als ik 'ik' gebruik?
Als ik de 'ik' vorm gebruik maak ik mijzelf eigenaar van wat ik zeg. De
'ik' vorm komt duidelijker, echter, helderder en dichterbij over. Bovendien
kan het de ander uitnodigen om te vertellen hoe hij/zij er over denkt.
Het geeft dus ook ruimte.
Hoe zou het zijn om zelf iets meer bewust te zijn van wanneer je de 'je'
vorm gebruikt? Wat maakt dat je afstand neemt van wat je zegt? Let eens
op de reacties die je krijgt als je de 'ik' vorm meer gebruikt..
Je zou als in persoonlijke gesprekken iemand 'je' gebruikt anders kunnen
reageren. Bijvoorbeeld door te vragen 'Wie bedoel je, jezelf, mij? En
maak de 'je' vorm op een vriendelijke manier bespreekbaar. Dan kan de
ander wellicht beter bewust worden van wat het voor verschil maakt om
in de 'ik' vorm te spreken. wat maakt dat je je distantieert?
NLP zegt "Waar wil je zitten in jouw levensbus achter het stuur of
achterin?" Hoe voelt het als je aan de kant van de oorzaak gaat staan
en de leiding van je leven weer terug in handen neemt? Hoeveel steviger
voelt dit op het niveau van identiteit als je de verantwoordelijkheid
op je neemt van wat je zegt over wat je denkt, vindt, beleeft?
Verwant onderwerp: 'Ik' boodschappen.
(geïnspireerd door de Coachingskalender)
|